Meester Dogen en de Tenzo en Rob
Dogen spreek me natuurlijk wel aan. De tenzo is na de Abt de belangrijkste persoon in het klooster. De kok voelt zich vereert. Niet uit hoogmoed enkel als bevestiging vanuit zichzelf. Dogen ervaart de chefkok(tenzo) als de persoon die alle aandacht, tijd en rust moet geven aan de ingredienten van de maaltijd om zo een ieder te voeden en te verbinden met die voeding geschonken door de natuur.
Na jaren vele maaltijden bedacht, in gekocht, koken en te laten koken, te delen en gezamenlijk te genieten en de magie van ingredient naar gerecht te ervaren valt de tenzo veel eer. Dat doet me goed.
Als kok leer je doordrongen te zijn van de kwaliteit van je ingredienten en waartoe die ingredienten dan tot kunnen leiden. Voordat je het weet ben je bezig met hoe die ingredienten dan geproduceert worden en wat dat dan betekend voor de mogelijkheden van die ingredienten.
Als kok leer je ook dat je met de mens, die het gerecht tot zich neemt, rekening moet houden. Wat wil die persoon, is er sprake van een dieet, allergie, voorkeur? Wie is die persoon. Riligie, achtergrond en hoe voelt die persoon zich op dat moment. Verliefd, boos of moe of juist blij en oplettend. Ook dat zijn de ingredienten waar de kok mee werkt.
De kok leert dus, als hij oplet, alles van zaadje tot ingredient, van producent tot consument. Ja zelfs de wereld geschiedenis tot aan de oerknal toe. De kok moet dit alles verstaan om tot het mooiste resultaat te komen zonder te oordelen over de persoon en ingredient en zonder zijn eigen wil op de dingen te leggen.
Koken is dus rekenschap houden met al die elementen en doormiddel van kennis en techniek en ook je eigen persoon te komen tot voeding waarin al dit vertegenwoordigd blijft en zo spreekt met degene die gevoed wordt.
Zo wordt je wat je eet. Was je eten met aandacht bereidt dan krijg je deze aandacht zomaar er ook bij als ingredient van je maaltijd. Aandacht van de producent vertaald zich dan natuurlijk ook naar het ingredient.
Je wordt dus vanzelf wel Zen als je een beetje wilt koken. Koken is een weg naar Zen.
Het besef wat je als kok dus schijnbaar vanzelf ontwikkeld en je verbind met het grote geheel. In elk geval levert het een lekkere maaltijd op, op het juiste moment en voor de juiste personen.
Wat is het leven toch heerlijk lekker.
